Dag 19: Flagstaff: Grand Canyon National Park (11 juli 2013)

Titelfoto: Grand Canyon South Rim Trail. 

2, 22, 1, 5.000.000, 1100, 2.000.000.000, 356, 1,6, 29, 446,… zijn cijfers die allemaal iets bijzonders te vertellen hebben over deze machtige Canyon. Niet de diepste, niet de breedste of de langste, maar behorende tot ’s werelds grootste canyons is dit indrukwekkend staaltje van de natuur een ‘must see’.

Wij zien het vandaag met onze eigen ogen. Via highway 180 rijden we vanuit Flagstaff naar het Grand Canyon South Rim visitor center. We doen hier ongeveer 1,5 uur over. Tegen 11 uur bereiken we het visitor center, het ideale startpunt. Bart en Casper bekijken het parkfilmpje en terwijl Finley op mijn rug zit bespreek ik met een parkranger wat voor ons interessant kan zijn. Het junior rangerprogramma blijkt een groot nadeel te hebben, je bent nl. verplicht om 1 activiteit te volgen met een ranger (Interpretive Ranger Programs). Op zich is dit natuurlijk leuk, maar je bent meteen ook beperkt in je bewegingsvrijheid. Al is er echt wel keuze tussen een aantal hele leuke activiteiten, zoals Storytime Adventure, afgestemd op de leeftijd van 2 tot 6 jaar en dus ideaal voor de combinatie Casper (5 jaar) en Finley (2 jaar). Maar wij besluiten om dit niet te doen en op ons gemakje met de kids te genieten van de spectaculaire canyon.

We eten onze picknick op een bankje aan Mather Point. Een picknick met een fantastisch uitzicht. Vervolgens beginnen we aan een stukje wandeling van de Rim Trail. We speuren de horizon af naar Condors… nee… voorlopig geen succes. Stel je voor, in 1982 waren er wereldwijd nog maar 22 Condors. Met uitsterven bedreigd dus. Dankzij het ‘Condor Re-introduction & Recovery Program’ vliegen er vandaag 73 California Condors over Noord Arizona en Zuid Utah. Wereldwijd zijn er ongeveer 400, waarvan meer dan de helft in het wild leeft. We wandelen verder en geraken uiteindelijk tot Yavapai Point and Geology Museum. Op zich geen lange wandeling, maar er zijn een aantal uitzichtpunten en het wandelingetje is gewoon spectaculair. Ook Finley strekt zijn korte beentjes en vindt niets leukers dan waar hij kan rots op rots af te klimmen. Gegeven dat we zo niet vooruitgeraken en er ook wel eens gevaren aan verbonden zijn, leidt dit tot grote peuterboosheid als hij dit niet meer mag doen. Dus heb ik ook even een trappelende Finley op mijn rug. Maar dat gaat natuurlijk weer over en dan is alles weer koek en ei. Wat mij trouwens opvalt, is dat een heleboel mensen echt onverantwoord op de kliffen gaan staan, om toch maar die mooie vakantiefoto te hebben. Daar doen we niet aan mee. En het zou ook niet de eerste zijn die op deze manier verongelukt, al valt het jaarlijks aantal doden ongelooflijk mee: 1. Later zie ik in het parkwinkeltje een boek hierover liggen: Over the Edge: Death in the Grand Canyon" by Flagstaff authors Tom Myers and Michael Ghiglieri.

Bij het Geology Museum nemen we het shuttle busje terug naar het Visitor Center waar ook onze wagen geparkeerd staat. Dit is natuurlijk een leuke ervaring voor onze jongens. We bezoeken nog even het park winkeltje en kopen er de dvd van de Grand Canyon, zodat we thuis nog eens op ons gemakje kunnen nagenieten. We kopen er ook een pluchen bergleeuwtje voor Finley, waarmee de pluchen verzameling weer eens uitgebreid wordt en tegelijkertijd steunen we het ‘Adopt-a-Lion Program’. Uiteraard zijn onze kinderen meteen dol op het pluchen geval.

Het moet gezegd… het is ontzettend druk. Als je bedenkt dat er jaarlijks 5.000.000 bezoekers naar dit park komen, dan weet je waar je je aan moet verwachten als je in het hoogseizoen dit park bezoekt.

Gegeven dat het niet onze bedoeling is om de Canyon in te wandelen en dit ook niet zomaar gaat, toeren we op het gemakje verder met de auto. We volgen nu de Desert View Drive. Het volgende punt waar we stoppen is Grand View Point (zie titelfoto). Hier start ook een wandeling die tot halverwege de Canyon gaat. Een bord vertelt dat in 2004 op deze wandeling nog een 24 jarige gestorven is, die samen met een vriendin de wandeling wilde doen. Ze hadden zich niet goed geïnformeerd over de lengte van de wandeling. Te  weinig water had voor 1 van beiden de dood tot gevolg. We leggen Casper (5 jaar) dit soort zaken wel uit. We vinden het belangrijk dat hij zich realiseert hoe belangrijk water is. Maar goed, dit soort verhalen horen erbij op zo’n reis en Casper en ik doen vrolijk een minuscuul deeltje van deze wandeling. Vandaag zijn we er niet om ons moe te maken en is het de dag van de korte tochtjes. Papa en Finley volgen ons en Finley gebruikt deze keer weer zijn eigen benenwagen.

Na dit korte uitstapje, rijden we verder naar het Tusayan Museum and Ruin. We dwalen kort door het zeer leuke museumpje en bezoeken de ruïnes. Rond 1100 AD woonden hier ongeveer 30 mensen over een periode van 30 jaar. Zeker een bezoekje waard.

We eindigen onze Grand Canyon toer aan het Desert View Visitor Center. Het visitor center zelf bezoeken we niet, maar wel de Watch Tower. Dit is een heel mooi gebouwtje dat je helemaal tot boven kan beklimmen. En uiteraard krijg je er een aantal prachtige Grand Canyon vergezichten voor in de plaats. Dit is werkelijk een plaats waar heden en verleden in elkaar overvloeien. 2.000.000.000 jaar geologische geschiedenis kan je zien in de rotslagen, tot op de bodem van de Colorado River. Deze plek ontvouwt de helft van de leeftijd van ons aardbolletje. Als dat geen reden is, om eens tot hier te komen ;>)

Voila, we rijden nu helemaal terug naar Flagstaff. Deze keer volgen we een andere route, nl. de 64 en 89. De jongens vallen in slaap, waardoor voor ons de rit minder vermoeiend is. En we pikken snel nog een paar indrukwekkende vergezichten op van de Painted Desert, rood getinte rotsformaties doorspekt met ontelbare canyons.

In Flagstaff eten we vanavond bij een Wendys, want het is al laat om zelf nog aan het koken te slaan en uiteindelijk belanden de jongens tegen 20u in bed.

Tips:

-Het zou fantastisch geweest zijn om de Grand Canyon Railway te nemen. Deze vertrekt van Williams naar de Grand Canyon. Gegeven dat je het park met de shuttle busjes kan verkennen, heb je geen wagen nodig. Je moet uiteraard wel rekening houden met de uren van deze trein om terug te geraken in Williams. Met een 2-jarige is dit echter nog geen optie voor ons. Een peuter is in een autostoeltje veel ‘hanteerbaarder’ dan in een trein.

-Grand Canyon National Park bestaat uit een South en North Rim. Als je de South Rim Village bezoekt, heb je niet de kans om de North Rim Village te bezoeken, want dan moet je 356 km ofwel 5 uren rijden. De Grand Canyon is 1,6 km diep, 29 km breed en 446 km lang. Hierdoor krijg je een barriere die het park in 2 verdeelt. Een bezoekje aan de North Rim is dus alsof je een ander park bezoekt.

-Voor een mooi overzicht wat waar ligt, kan je een kijkje nemen op onze reiswebsite: http://www.yourtripto-go.com/topdests/USA/Arizona/GrandCanyon.