Dag 41: Van Denver naar Brussel – korte nabeschouwing (2 augustus 2013)

Titelfoto: Zaventem - in de kar. 

Er valt niet meer aan te ontsnappen. Dit is echt de laatste dag, helaas geen dag om nog iets te beleven, maar een dag van afscheid nemen. 41 dagen lijken lang, maar voor ons mocht het dus nog langer duren. Al moet ik er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat Casper zijn speelgoed (legoblokken) en zijn vriendjes mist.

We zijn allemaal uitgerust en ontspannen. De reis heeft ons deugd gedaan, de ervaringen waren verrijkend. Alles is precies gelopen zoals we gepland hebben. Ik durf zelfs te zeggen dat dit de ontspannendste reis was die we als gezin al gedaan hebben, ondanks dat we 11.000 km op de teller hebben staan, bijna 6 weken gereisd hebben, op 11 plaatsen overnachtten, 10 staten en 2 tijdzones doorkruisten, 8 nationale parken, 5 nationale monumenten, 6 parken, 4 steden, 3 staatparken, 2 nationale ‘recreation areas’, 1 nationale ‘conservation area’ en 1 ‘national forest’ bezochtten. Daarnaast konden we tal van speciale activiteiten ervaren, zoals lopen in de voetsporen van dinosaurussen, een gigantisch overdekte marktplaats afschuimen, beren zien, een luchttreintje nemen, zwemmen in de woestijn, wilde paarden aanschouwen, een echt kampvuur meemaken, een andere godsdienst ontdekken, een boottocht maken, oude beschavingen leren kennen, de zalmtrektocht meemaken, een gigantische dam zien en zoveel meer… En niet te vergeten Casper die 12 keren junior ranger werd!

Geen afscheid zonder nog wat foto’s te nemen… We staan vroeger op dan anders, de wekker staat op 6 uur. Nog eventjes lekker in ons warme bedje blijven liggen, maar dan zo snel mogelijk op weg. Papa laadt voor de laatste keer de wagen deskundig in. We volgen nog een mooie route naar het vliegveld. Tegen 11uur is het zover, ons vliegtuig staat klaar. Ook nu splitsen we onze vliegtuigreis op in 2. Het opstijgen is voor Casper weer volop genieten. Na het middagmaal valt Finley (2 jaar) gemakkelijk in slaap. Na zijn slaapje duurt het niet lang of we landen. Dit was de korte vlucht, ‘peanuts’ dus. Op de volgende vlucht moeten we niet lang wachten. In het vliegtuig speelt Finley leuk met zijn boekjes. We wandelen wat rond. Ik lees verhaaltjes. Het plastiek flesje wordt weer tevoorschijn getoverd en beland op het hoofd van Finley, erop, eraf, erop… Voor we het weten is ons avondeten daar. Niet lang daarna wieg ik Finley achteraan in het vliegtuig in slaap. Missie geslaagd… al kom ik zelf niet toe aan veel slaap. Finley slaapt op mijn schoot en dat is voor mij niet altijd gemakkelijk met zijn 14,5 kilootjes. Ook deze vlucht verloopt rustig. Bart en Casper kijken wat naar televisie. Ik heb niet de indruk dat de slaap hen echt te pakken krijgt.

We doorkruisen een aantal tijdzones. We verzetten onze gsm’s terug naar Belgische tijd en zaterdagmorgen 3 augustus staat het afhaalteam klaar, oma, opa en oudste broer Sebastian. We splitsen ons op en rijden huiswaarts. Daar wacht ons nog 1 minder prettige verrassing. Drie weken leegstand heeft de 3 toiletpotten in ons huis doen opdrogen, met als gevolg een open gang naar de beerput… OLĖ… zwermen motvliegjes levenden en doden wachten ons gezellig op. Ik krijg dus niet de kans om ons afhaalteam deftig te bedanken, want dat moet echt wel zo snel mogelijk opgekuist worden. Dus pas thuis en met een energieboost vlieg ik met de stofzuiger overal door. Die beestjes zijn werkelijk overal, grmbl. Als we het huis terug voor ons alleen hebben, begin ik aan de was. Voor we het weten is Finley een middagslaapje aan het doen. En Casper... die slaat vrolijk aan het bouwen met zijn lego ;>) We komen de dag allemaal merkwaardig goed door. Met dank aan de motvliegjes?

Uiteraard pakken we zo snel mogelijk ons oude ritme terug op, maar met fantastische herinneringen en verhalen waar we weer even mee verder kunnen…