Dag 40: Rocky Mountain National Park (1 augustus 2013)

Titelfoto: Paardrijden in Estes Park. 

Vandaag bezoeken we de Alluvial Fan, startpunt van het Lawn Lake Trailhead. Een spoor van gigantische rotsblokken markeert de vernietigende kracht van water. De Alpine Ridge Trail mag niet ontbreken in ons Rocky Mountain avontuur en we wandelen met zijn vieren op 3.5954 m (11,796 feet) hoogte. Om deze schitterende vakantie af te sluiten, wagen Casper en ik ons aan een echte paardenuitstap in ‘Western style’.

Het is zover, onze allerlaatste dag van deze gezinsreis. Maar ook vandaag starten we naar goede gewoonte met een stevig ontbijt. En ook vandaag hebben we plannen. Om de drukte aan de Alluvial Fan voor te zijn, beginnen we op tijd. Om 9u45 zijn we reeds ter plaatse. Meteen valt het bord ‘Don’t feed animals’ op. We zijn het al vele keren tegengekomen. Geef wilde dieren geen voedsel! Dit vermindert hun overlevingskansen. Ook de schattige eekhoorntjes die we tegenkomen, zijn wel degelijk wilde dieren.

De ‘Alluvial Fan Trail’ leert ons iets over de kracht van water. In 1982 brak de aarden dam van Lawn Lake. Roaring River brulde zoals nooit tevoren, alles op zijn weg meesleurend. Gigantische rotsblokken werden als grassprietjes meegevoerd en creëerden hier een veld van puin, een ‘Alluvial Fan’. Drie mensen kwamen hierbij om en de volgende dam, Cascade Lake Dam kon het water niet tegenhouden. Estes Park kwam 1,8 m onder water te staan. Uiteindelijk werd het razende water tegengehouden door Olympus Dam. Zoals zo vaak hangt er dus aan een mooi landschap een dramatisch verleden. Voor Casper en Finley en voor vele andere kinderen en volwassenen vormt dit stenen landschap met frisse, jonge planten een leuke uitdaging. We zoeken onze weg naar een watervalletje waar de 2 jongens even poseren voor de foto.

Na deze ontspannende uitstap willen we nog eens heel graag naar de top rijden van Rocky Mountain National Park. In reisverslag dag 38 kon je lezen hoe we de ‘Old Fall River Road’ volgden (http://vanessa.reislogger.nl/dag-38-rocky.76825). We willen echter sneller naar de top en kiezen voor de ‘Trail Ridge Road’. Onderweg stelen de wilde dieren weer de show, waaronder enkele ‘bighorn sheep’.

Het is 11u15 als we kunnen starten aan de ‘Alpine Ridge Trail’. Ideaal… er zijn wel wolkjes in de lucht, maar er is voorlopig geen onweer te bekennen ;>) Geen gevaar om neergebliksemd te worden en dus… hop met die beentjes.

Maar het zijn de mamabeentjes die het meeste afzien. Met Finley op mijn rug (14,5 kg), op 3.5954 m (11,796 feet) hoogte en met een stijging van 91,4 m (300 feet) via voornamelijk trappen, heb ik toch wel meer moeite om naar lucht te happen dan de rest van mijn gezelschap. De beloning is formidabel, wat een uitzicht. Diep ademen en genieten maar… (zie filmpje http://vanessa.reislogger.nl/video/alpine-ridge-trail.8984)

Terug aan het Alpine Visitor Center eten we in het cafeetje onze boterhammen op met een lekkere warme koffie en ondertussen krijgen we er gratis een prachtig uitzicht bij.

En dan begint de rit terug naar ons vakantiehuisje. Casper mag zich eerst nog uitleven in de boomhut en na Finley zijn slaapje rijden we naar Sombrero Ranches in Estes Park. Een ritje kost 35 dollar per persoon en vanaf 5 jaar mag een kind alleen op een paard zitten. Ze hebben geen pony’s, dus dit wordt Casper zijn eerste ervaring op een paard. Wat mij onmiddellijk opvalt is het zadel. Dit is niet wat wij gewoon zijn in België. Een grote teut vooraan het zadel dient om lekker relaxed te zitten en je met 1 hand vast te houden. De teugels worden niet met 2 handen maar met 1 hand vastgehouden (mag maar moet niet). Dit is rijden in echte ‘Western style’ i.p.v. de door ons gekende ‘English style’. We zijn met een klein groepje van 5 personen en een hele enthousiaste gids. Deze jonge vrouw maakt het paard van Casper met een touw vast aan het hare. De gekozen paarden zijn echte brave goedzakken. Ze hebben nochtans wel degelijk een eigen willetje, maar het is duidelijk dat ze goed verzorgd en getraind zijn. En het zijn zeker geen gepensioneerde paarden. Na een leventje van zorgen voor het plezier van de gasten, zoals Casper en ik, worden ze op een welverdiend pensioen gestuurd. De gids praat honderduit. Ik slaag erin om een filmpje te maken (http://vanessa.reislogger.nl/video/paardrijden-estes-park.8981). Casper voelt zich helemaal op zijn gemak. De paden die we volgen zijn privéterrein. Geen onverwachte ontmoetingen met motoren, maar wel een coyote en ‘Boot Hill’. Hier laten ervaren gidsen hun laars achter, hangend aan een boom. Een andere bekende boom is ‘bubblegum tree’, waar meisjesscouts hun kauwgom aan de boom plakken. Grappige, Amerikaanse ;>) gewoontes… Het uurtje paardrijden vliegt voorbij en met spijt in het hart komen we terug aan op de ranch. Om een mooie herinnering te hebben, kopen Casper en ik de foto die van ons te paard gemaakt werd. Het verrast mij wel dat er gevraagd wordt om de gids niet te vergeten, m.a.w. een fooi is welkom. Gegeven dat we de foto’s gekocht hebben, en we het toch ook wel duur genoeg vinden, geven we geen fooi. Al wil ik eraan toevoegen dat 35 dollar per persoon de normale prijs is voor een uurtje paardrijden. Ik ben zeker tevreden over Sombrero Ranches, maar er zijn ook andere mogelijkheden zoals ‘Jackson Stables’.

Terwijl Casper en ik aan het paardrijden waren, is papa met Finley op schok geweest. Blijkbaar is dat niet zo vlekkeloos verlopen. Finley had een lastige peuterbui. Oei… de papabui is ook een beetje gedegenereerd ;>)

Ondertussen is het al weer tijd voor de avondmaaltijd. Er volgt nog een ‘badder’ sessie en de kindjes kunnen gaan slapen. Het grote herorganiseer en inpakmoment is aangebroken. Maar al bij al valt dit goed mee. We kruipen op tijd onder de wol… morgen vliegen we terug naar België…

De TIPS-voorraad is uitgeput, maar ondertussen maken we stevig werk van het restylen van onze reiswebsite http://www.yourtripto-go.com. We hopen binnen een aantal maanden een volledig hernieuwde website te kunnen voorstellen, waar iedereen welkom is om inspiratie op te doen over Noord-Amerika of zelf zijn Noord-Amerika reis in elkaar te steken. Als het zover is, krijgt iedereen die aangemeld is via de reislogger mailinglijst van ons een berichtje: http://vanessa.reislogger.nl/notificatie.