Dag 18: Flagstaff: Sunset Crater Volcano National Monument (10 juli 2013)

6 september 2013 - Flagstaff, Arizona, Verenigde Staten

Titelfoto: Junior Ranger Badge

Titelfoto: Junior Ranger Casper. 

Bijna was er geen sprake van Sunset Crater, toen in 1929 de filmindustrie in Hollywood het lumineuze idee had om deze krater op te blazen en zo een aardverschuiving na te bootsen voor de film ‘Avalanche’. Gelukkig werd dit voorkomen en mede als gevolg hiervan werd werd Sunset Crater een nationaal monument in 1930.

De 'peaks' van de San Francisco MountainTussen 1040 and 1100 AD was de lokale bevolking getuige hoe de slapende ‘San Francisco Volcanic Field’ tot leven werd gewekt. De nu gekende krater die toen ontstond, is met zijn 900 jaartjes de jongste van deze streek en bijgevolg een mooi voorbeeld van een ‘cinder cone’. Dit is een kegelvormige krater waarvan de top is weggeblazen en waarrond zich vulkanisch puin heeft opgehoopt. Het is de meest voorkomende en kleinste type vulkaan. Sunset Crater is 1 van de 600 vulkanen van het ‘San Francisco Volcanic Field’. Elke berg die je in de omgeving van Flagstaff ziet, is van vulkanische oorsprong.

Vandaag staat dus Sunset Crater Volcano NM op ons programma. We hebben de Sunset Cratervorige avond beslist dat we het hierbij houden, zodat de kinderen in de namiddag lekker thuis kunnen spelen en dat Finley zijn namiddagslaapje in zijn bedje kan doen ipv in de auto. Het visitor center is meteen alSunset Crater een schot in de roos voor de jongens. Casper gaat enthousiast voor zijn vierde junior ranger badge. Onze beide jongens veroorzaken met plezier een aardbeving in het visitor center. Het resultaat wordt vastgelegd in seismografische metingen. Zeker een verdiende 7 op de schaal van richter (grapje). Tussen de verschillende stenen die betast en ‘geproefd’ kunnen worden, trekt één steentje de onverdeelde aandacht van Finley. Neen Finley dit steentje kan niet zinken, het is puimsteen.

Lava Flow TrailNa het visitor center willen we toch even echt tussen de lavavelden wandelen. Lava Flow Trail biedt deze mogelijkheid en is heel toegankelijke voor kinderen. Het landschap rond deze vulkaankrater is zeer typerend. Zacht golvende fijn grijsstenige bergen/heuvels met begroeiing en daarlangs Hagedisduidelijke lavagolven van ruw en hoekig zwart gesteente. We kiezen voor de korte versie van 0,4 km ipv 1,6 km. We gaan even een trap naar beneden, om echt in de lavavloed te kunnen staan. Hier spotten we een hagedis, een snel en vinnig diertje. Wil je verder in de lavavloed wandelen, wees dan zo verstandig om het juiste schoeisel aan te doen. Lavastenen zijn glasscherp! De kegel zelf mag je sinds 1973 niet meer beklimmen, omdat dit teveel schade veroorzaakte. Als je goed kijkt, kan je nog sporen van de vroegere ‘kriskras’ beklimmingen zien.

Ik moet bekennen dat de verleiding groot is om het Wupatki National Monument ook met een bezoekje te vereren. Het ligt aansluitend op de route na de krater. Maar vandaag zou dit van het goede teveel zijn. Casper kan in ons huisje nog leuk spelen en papa, mama en Finley zoeken hun bed op. Spijtig genoeg barst er een onweer los na Finley’s slaapje en moeten de kindjes binnen spelen. Dit komt hun humeur niet ten goede. Niet luisteren resulteert in een paar hoeksessies en een kapot speelgoedje. Het grasmaaiertje dat de hele vliegtuigreis overleefd heeft, is een wiel armer. Wanneer het bedtijd is, keert de rust terug. Het is duidelijk dat ons gezelschap vandaag nood had aan een infobreak en wat rust. Maar zoals dat bij iedereen wel eens het geval is, kan elke dag niet vlekkeloos verlopen. Maar goed, morgen kunnen we weer fris herstarten.

TIPS:

-Wupatki National Monument: http://www.yourtripto-go.com/topdests/USA/Arizona/Wupatki

-Persoonlijk vinden wij dat reizen met jonge kinderen niet meer of minder strubbelingetjes geeft dan dat dit thuis het geval zou zijn. Als je onze reisverhalen leest, merk je dat we echt rustpunten proberen in te bouwen. Een vast ritme, voldoende kunnen spelen, eens een namiddagslaapje in het reisbedje, een autorit met niets op de planning,… zijn zeker hulpmiddelen. Het komt er op neer dat we af en toe bewust kiezen iets niet te bezoeken of een wandeling in te korten. Uiteraard blijven kinderen kinderen, maar zij hebben hun eigen unieke bijdrage aan onze reis. We zouden het voor geen goud van de wereld zonder hen willen doen en we kunnen het alleen maar aan iedereen aanraden. Trek je ‘stoute schoenen’ aan en durf rondreizen met je kinderen.

Foto’s